• Gratis verzending boven € 99,- (Nederland)
• Biologische hennep producten
• Duurzaam platform

€0.00 0 Winkelwagen

Menu

Zoek

Zoek

• Gratis verzending boven € 99,- (Nederland)

Menu

€0.00 0 Winkelwagen

Zoek

Zoek

Doordat ik door mijn werk steeds meer mensen tegenkom die hooggevoelig zijn en die mij soms om advies vragen, heb ik besloten daar maar eens een artikel aan te wijden.

Tegenwoordig hoor je veel berichten over het HSP fenomeen, de Hoog Sensitieve Persoon. Volgens onderzoeken zijn 20% van de mensen hoogsensitief, evenveel mannen dan vrouwen. Veel mensen zijn van mening dat ze erg gevoelig zijn maar zijn we dat ergens niet allemaal in meer of mindere mate? Want wie is er nou ongevoelig voor de stemming van anderen en voelen we niet allemaal wel eens een bepaalde sfeer als we bij iemand binnenstappen die net ruzie heeft gehad of als iemand iets zegt waarover je zonder duidelijke reden je twijfels hebt?

Hooggevoelige mensen vinden het leven in deze jachtige en vaak egocentrische wereld erg lastig. Ze zijn daarnaast vaak gevoelig voor bijvoorbeeld pijn, cafeïne, harde geluiden en medicatie. Ze blijven vaak graag binnen hun comfort zone omdat er daarbuiten zoveel prikkels zijn waar ze ook zoveel mee moeten naar hun idee. Om zichzelf op te kunnen laden zijn ze vaak in de natuur en vinden ze het fijn af en toe alleen te zijn. Veelal bestempelen mensen zichzelf met de term HSP om hun lichtgeraaktheid te kunnen verklaren of een plekje te geven. Er is echter een nuanceverschil in hooggevoelig zijn en lichtgeraakt zijn. Hooggevoeligheid komt in veel gradaties voor, bij lichtgeraaktheid is er sprake van een emotionele blokkade waardoor er bijvoorbeeld een laag zelfbeeld is dat wat meer opgekrikt mag worden of/in combinatie met moeite met het omgaan met kritiek.

Hoogsensitiviteit is iets moois maar ook iets dat je kwetsbaar maakt. Je kunt creatief met dingen omgaan en liefdevol zijn naar anderen. Maar je kunt ook veel last hebben van prikkels of emoties, zeker als je slecht voor jezelf zorgt. Dit kan leiden tot stress, onzekerheid, angsten, neerslachtigheid, trauma’s, lichamelijke klachten, een burn-out en nog veel meer ellendige dingen. Ook kunnen je relaties met anderen hier onder lijden. Om dit alles te voorkomen is het belangrijk dat je leert om goed met je gevoelens om te gaan, negatieve gedachten om te buigen en goed te communiceren naar je omgeving toe. Gun jezelf de positieve kant van de hoogsensitiviteit!

Vaak liggen keuzes uit het verleden waarvan men spijt heeft, periodes waarin men gevoeld heeft gefaald te hebben of een jeugd waarin je niet bevestigd werd in je talenten en interesses ten grondslag aan de oorzaken die uitmonden in gevoeligheden van een HSP’er. Meestal verwerkt men prikkels/informatie dieper en intenser, heeft men een rijk innerlijk leven, is men faalangstig, reageert men gevoeliger op gewelddadige of emotionele films en functioneert men slecht in een chaotische omgeving.

Naar mijn idee zegt iemand die over zichzelf zegt een HSP’er te zijn; ‘Wees alsjeblieft voorzichtig met me want ik heb zoooveel pijnpunten dat alles wat je zegt 10x harder bij me aankomt dan bij anderen’. Maar… als iemand veel pijnpunten heeft, is het dan niet een goed idee om aan introspectie te gaan doen om te kijken of aan die pijnpunten gewerkt kan worden? Anders blijf je met vervelende confrontaties te maken krijgen. Want als je er niet aan werkt blijf je continu mensen en situaties op je pad krijgen om je eraan te herinneren dat er werk aan de winkel is. Er zal telkens opnieuw bij je aangeklopt worden, net zolang totdat jij jezelf recht in de spiegel gaat aankijken en er niet langer omheen kan om ermee aan de slag te gaan. Als we veel pijnpunten hebben zullen er veel confrontaties op ons pad komen, telkens in een andere vorm. We worden als het ware getest hoe we dit keer op een situatie zullen reageren; gaat ons ego weer met ons aan de haal of hebben we intussen geleerd en zijn we inmiddels in staat met meer afstand naar de situatie te kijken. Want dán pas zijn we weer een stap verder in onze groei en zijn we in staat situaties het hoofd te bieden op een complexer niveau. Het kan ons hele leven gaan regeren, van ons leven zelfs een puinhoop maken, totdat we onszelf uiteindelijk uitgeput overgeven…. en dan, ja pas dán komt eindelijk die innerlijke rust en daarmee vrijheid en geluk waar we lange tijd zo intens naar hebben verlangd….

Kies voor jezelf…

Ik kwam zelf ook achter mijn (hoog)gevoeligheid maar pas na een flinke burn out. Ik was het klassieke voorbeeld; wilde iedereen tevreden stellen, ging over mijn grenzen heen, wilde de perfecte echtgenote, zorgzame moeder en toegewijde werkneemster in 1 zijn. Trok werk van collega’s naar me toe als ik zag dat ze overliepen, nam werk mee naar huis, wilde voldoen aan de gestelde targets maar ondertussen had ik thuis ook nog 2 schoolgaande kinderen die mijn begeleiding nodig hadden. Ik had zo’n verantwoordelijkheidsgevoel naar iedereen dat ik roofbouw op mezelf pleegde en mezelf uitputte. Tot het moment dat ik niet meer in staat was de simpelste opdrachten uit te voeren, zowel mijn lichaam als mijn geest weigerden langer dienst. 

Mensen zagen mij vaak als die zelfbewuste sterke/stoere vrouw die, als ze zich ergens in vastbeet, de klus wel klaarde; of het nu een schuurtje in elkaar timmeren was, voor m’n werk een SWOT analyse moest maken, een high wine organiseerde, thuis een schaap moest scheren of keurig gekleed op een beurs in de RAI moest staan. Van powerpoint presentaties tot kettingzaag, alles moest ik van mezelf (aan) kunnen. En dat kon ik ook, totdat… 

ik een heftige burn out kreeg maar daardoor leerde ik eindelijk grenzen stellen; ik vraag nu wat vaker de hulp van anderen bijvoorbeeld. Een keer niet naar de ouderavond gaan en ook niet meer naar elk feest of verjaardag, je mist er niet echt heel veel aan en je krijgt er zoooveel ruimte voor terug! Je kan je gaan richten op dingen die er werkelijk voor jou toe doen omdat je zoveel minder van jezelf HOEFT…. Sterker nog, verjaardagen skip ik tegenwoordig zelfs! In het begin kreeg ik teleurgestelde gezichten inderdaad, tja, mensen willen immers graag dat je blijft wie je was en dat je vooral blijft meedoen aan het sociale circus want dat schept ‘verbondenheid’. We zijn tenslotte kuddedieren en we willen onszelf graag kunnen blijven identificeren met de mensen waarmee we omgaan. Je wilt misschien mensen daarin niet teleurstellen en zo blijf je over je grenzen gaan, typisch iets voor hooggevoeligen. Zonde want het kost zoveel energie, maar zeg nou eerlijk; wie zit er nou echt te wachten op verhalen over hoe kinderen van vaagbekenden het op school doen, wie er nu weer besloten hebben uit elkaar te gaan en of Yolanthe nu wel of geen plastische chirurgie heeft gehad? Verbondenheid is naar mijn idee ook op een ander level te vinden.

Het is misschien wel even doorbijten om alle weerstand die je over je heen krijgt te trotseren maar je leven krijgt zoveel meer diepgang en betekenis als je werkelijk keuzes maakt waar jij gelukkiger van wordt. Er ontstaan duurzame hechte vriendschappen in plaats van oppervlakkige eendagsvliegen. Mijn vriendenkring is erg ingekrompen, dit is inherent aan het bewustwordingsproces dat in mij gaande is. Ik ga kritischer om met mijn vrije tijd omdat die mij veel waard is geworden om me te kunnen ontladen en daardoor kan ik er ook weer echt met volledige aandacht zijn voor mensen. Ik krijg er nu ook zoveel energie voor terug. Alsof ik ineens alleen maar positivo’s aantrek!

Voel jij je ook wel eens erg moe nadat iemand bij je op bezoek is geweest die zich negatief uitte? Dat komt omdat je energielevel daalt doordat je je meestal onbewust laat leegzuigen door hun negativiteit, roddel of geklaag. Want let wel, mensen die niet goed in hun vel zitten hebben er vaak een perfecte neus voor om zich op te laden aan mensen met een hoog energetisch level en zoeken jou daarom (te regelmatig?) op. Op zich niet erg als je het kan herkennen, want er zijn absoluut manieren om je ertegen te beschermen maar dat betekent wel dat je voor jezelf moet durven op te komen, grenzen durft te stellen en daar hoort veelal ook loslaten bij. Best wel lastig…

Voor jezelf kiezen, daaraan hangt vaak het maken van impopulaire keuzes vast, maar het is naar mijn idee de enige weg naar vrijheid en geluk. Door te kijken waaraan je je tijd wilt besteden maak je de bewuste keuze om uitsluitend aandacht te geven aan wie/wat jij belangrijk of interessant vindt. En wat je aandacht geeft groeit, dus wordt je leven steeds leuker! Het lijkt misschien zo maar het is echt niet egoïstisch want je dient er niet alleen jezelf mee maar ook je omgeving. Je wordt er tenslotte een veel leuker en interessanter mens door!

Het is dus eigenlijk te gemakkelijk om te zeggen; ‘ik ben een HSP, daar ben ik mee geboren dus doe het er maar mee’. Daarmee wordt het probleem op andermans bordje gelegd. Zelf kan je een hoop doen om het jezelf en daarmee je relaties gemakkelijker te maken en de eerste dingen die je kan doen is; kijk naar de positieve dingen van jezelf want soms is er bijvoorbeeld sprake van perfectionisme in combinatie met weinig zelfvertrouwen. Dat is funest want die twee zijn niet te combineren hoe goed je het ook probeert. Neem tijd voor leuke dingen in je leven en durf ook eens ‘nee’ te zeggen. Draai niet om de brij heen, verzin geen smoesjes als je een uitnodiging krijgt waar je geen zin in hebt. Mensen kunnen hun wenkbrauwen gaan fronsen als je zegt ‘ik merk dat ik de laatste tijd slecht tegen grote groepen mensen kan’ of ‘er komen steeds meer feesten en verjaardagen, ik kom niet meer aan mezelf toe’. Maar laat ze denken wat ze willen want het mag nooit ten koste gaan van jou. Mensen die echt om jou geven lopen niet bij je weg en degenen die wel weglopen… ach, daarvan kan je je veel dingen afvragen… maar haal je schouders op en laat ze gaan, rol desnoods de rode loper voor ze uit…  🙂 en accepteer dan gewoon dat het tijd is om afscheid te nemen, het kan zelfs enorm opluchten!

Kort gezegd; het draait eigenlijk allemaal om…zelfliefde…

(de uitdaging daarbij is het hebben van lef!)

Luister naar je lichaam…

Om maar met de deur in huis te vallen; tegenwoordig krijgt 1 op de 3 mensen kanker, voor 2020 is de prognose zelfs 1 op de 2… Ik vraag me wel eens af wat degenen die het niet krijgen dan voor kans lopen op andere ziekten. Tenslotte is diabetes volksziekte nr. 1 en hart- en vaatziekte zelfs doodsoorzaak nr. 1, vaak aan stress gerelateerd. Ziekten ontstaan vanuit disbalans, voornamelijk en misschien wel uitsluitend vanuit ons brein en DNA, daar ben ik samen met velen van overtuigd en dan komen we o.a. terecht bij de HSP’er. Doordat deze gevoelige mensen met veel pijnpunten het gevoel hebben door de buitenwereld flink aangepakt te worden, voelen ze onrechtvaardigheid, kunnen hierdoor verbitterd raken en gestrest en worden op termijn mogelijk ziek. Wat ze dan niet zien is dat ze juist door hun gevoeligheid die situaties op hun pad krijgen die noodzakelijk zijn om met hun angsten af te rekenen om op die manier als ziel te kunnen groeien. Door deze te ontwijken denken ze zichzelf te beschermen. In zekere zin is dat ook zo, maar dat is slechts kort-termijn-denken op emotioneel niveau, niet op zielsniveau. Het ego trekt ze in hun schulp, die gedijt het beste in een omgeving waar pijn/angst heerst ontstaan uit egoïsme, hebzucht, jaloezie, onvrede, twijfel, onwetendheid, laag zelfbeeld, opoffering, oordelen etc. Een slachtofferrol past daar ook perfect bij en dat zie je dan ook heel vaak. Maar juist de confrontatie aangaan werkt het beste; door het beest recht in zijn ogen te kijken zal’ie pas afdruipen…

HSP’ers kunnen soms het gevoel hebben dat zij het altijd het minst getroffen hebben of denken altijd problemen aan te trekken of dat anderen de oorzaak zijn van conflicten etc. En dat blijft ook zo zolang ze blijven ontkennen dat ze in veel gevallen zélf degenen zijn die dit veroorzaken, vaak totaal onbewust. Zolang zij oordelen over zichzelf, over de ander en/of de wereld, of op alle ‘kritiek’ serieus ingaan hebben zij zélf nog iets te stellen met het onderwerp van de veroordeling, anders komt het namelijk niet op hun pad. Dat is soms moeilijk te accepteren maar er komen uitsluitend
nare, negatieve dingen op ons pad als we op dat specifieke gebied nog iets te leren of los te laten hebben. Communicatie, melden wat je voelt is het toverwoord. Uiteraard heb je niet alles in de hand maar als je doorziet welk aandeel je hierin zelf hebt en op welke aspecten hiervan je actie kan ondernemen dan hoeft het leven je dit niet meer te tonen door je deze vervelende lessen te laten ervaren. Et voilà, daarin zit het geheim; je leven ziet er dan ineens een stuk gemakkelijker en florissanter uit doordat er in plaats van deze lessen steeds meer leuke dingen en mensen op je pad komen! 

‘Wat je zegt ben jezelf’

Deze uitspraak is meestal nog niet eens zo’n hele kinderachtige, er zit zeker een kern van waarheid in. Want van de veroordeling van een ander, zit tenslotte een deel in onszelf anders zouden we het niet zien. Dit is een lastige, confronterende uitspraak maar ik zie in dat dit, bij het (ver)oordelen, wel degelijk zo werkt. Want waarom kan de ene persoon bijvoorbeeld goed opschieten met een collega waarmee jij totaal niet overweg kan of andersom. Omdat we allemaal een andere bril op hebben, een ander referentiekader hebben door oude overtuigingen, ingesleten patronen, opvoeding, levensovertuiging en daarmee kan de ander een ander wereldbeeld hebben waardoor mensen anders kunnen reageren dan jij gewend bent of wenselijk vindt. Als HSP’er kan je daar subtiel op wijzen als het voor jou voelt dat je kritiek over je heen krijgt waardoor je van slag raakt. Draai het dus om, zodat je er hopelijk een zaadje tot bewustwording bij de ander mee plant. Mogelijk heeft die ander namelijk totaal niet in de gaten dat jij je geraakt voelt en dit kan je alleen oplossen met communicatie.

Maar ook; vervelende situaties en mensen die ons negatief benaderen zijn in ons leven gekomen om ons een spiegel voor te houden. Daarmee tonen ze ons onbewust de richting passend bij ons levensdoel, altijd, zonder uitzondering. Misschien is het om voor jezelf op te leren komen of om je inzicht te laten krijgen in jouw pijnpunten. Vaak is er niet direct een uitleg aan ‘het waarom’ te geven. Ook niet door een ander omdat hij/zij geen inzicht heeft in jouw levensdoel maar soms wél door je af te vragen; ‘Zegt dit oordeel werkelijk iets over mij of juist iets over de oordeler’. Want jullie zijn elkaars tegenspelers in hetzelfde veld met elk zijn/haar individuele les die eruit getrokken kan worden. En dat onderscheidingsvermogen kost vaak enige training. Of het nou middels regelmatige meditatie, een boswandeling of uitgebreid badderen is, door rust in je hoofd te creëren kunnen situaties inzichtelijker gemaakt worden op een gegeven moment. Daardoor stopt die ‘monkey mind‘ van ons eindelijk eens even met nadenken over to-do lists waardoor er ruimte ontstaat voor belangrijkere zaken en inzichten. Maar daarvoor is wel toewijding, een open vizier nodig én de wil om onszelf aan een nader onderzoek te onderwerpen.

Dit is hoe langzamerhand mijn beeld over ‘HSP zijn’ is gevormd, ik bleek er namelijk zelf ook in zekere zin één te zijn; na mijn burn-out ben ik, terugkijkend op de situaties waarin ik verzeild raakte, een patroon gaan herkennen in mezelf, in mijn gedrag, de situaties en personen die op mijn pad kwamen. En telkens werden ze moeilijker, heftiger en uitdagender totdat ik moegestreden mezelf  afvroeg voor wie ik toch in vredesnaam had bedacht die superwoman te moeten zijn en zag in dat ik ook maar een mens met beperkingen en tekortkomingen ben. Dus pas nadat het kaarsje uitging… ging er ineens dat lampje branden. 

Er wordt dus net zo lang aan je getrokken als je niet op de ‘highway’ zit naar je levensdoel, tot het moment dat je door een wake-up call door bv. ziekte, heftige gebeurtenis of burn-out, op het voor jou bestemde pad belandt. Tenslotte hebben we dat doel allemaal maar we zijn het zicht daarop vaak kwijt. Het verandert pas echt bij totale overgave; als je je totaal overgeeft aan de flow van het leven en je niet telkens aan elke willekeurige voorbij drijvende tak probeert vast te grijpen. Want die zal jou toch niet gaan dragen omdat dat niet de bedoeling is; je moet verder stroomafwaarts, alleen, om nieuwe gebieden te ontdekken met nieuwe kansen. Vaak gaat dit gepaard met sprongen in het diepe, met grote veranderingen in je leven en tegenstribbelen levert niets op, slechts negatieve energie…wat eindigt in onbalans, uitputting en daarmee mogelijk ziekten. En da’s best eng, het vergt totaal vertrouwen in het leven en vertrouwen kan alleen groeien door het te doen, je hart te volgen en vervolgens te zien dat je er echt niet dood aan gaat. Sterker nog; dat je beloond wordt door kansen die zich aanbieden waar je gelukkiger van wordt! Je kijkt dan met verbazing terug en ziet dat je als je voorbij je comfort zone durft te gaan vanzelf opgevangen wordt, altijd. Vertrouw daar echt op, ook al is de situatie misschien nog zo ongemakkelijk. Weet dat alles voorbij gaat…en dat je weer een stap dichter bij een leven vol plezier en overvloed bent want dat is ieders geboorterecht, dus ook die van jou!

Hier een mooi … verhaal van Mooji over een uitzichtloze situatie die uiteindelijk een onverwachte switch krijgt.

Werk aan de winkel

Ik ben in 2012 na mijn burn-out voor mezelf begonnen als zelfstandig ondernemer en ik heb daar geen moment spijt van gehad. Heerlijk die vrijheid en ook al is het bestaan zélf erg onzeker, ik houd wel van die spanning en geen dag is hetzelfde. Er is niemand die mij de les leest en ik heb ook totaal geen twijfel of ik wel op de goede weg zit. Maar ik trek nu als een magneet HSP’ers aan, zo lijkt het. Door mijn werk in o.a. CBD olie zie ik nu waarom dit mijn roeping is, mijn missie. Want als je als HSP’er niets aan je pijnpunten doet, er niet naar wil kijken, personen en situaties uit de weg gaat omdat je bang bent dat zij de ‘push on the button’ zijn, dan is de kans groot dat je ziek wordt of net zoals ik in een burn-out terecht komt. En dan ga je op zoek naar mensen en middelen in de hoop dat die je kunnen helpen.

Door de industrialisatie, het onpersoonlijke, zowel in ons gedrag als in de producten die we kopen, is er weinig aandacht meer voor de mens, voor het product en raken we de weg letterlijk kwijt. Wanneer wordt er nog een brood gebakken door een bakker met passie? Zie jij nog wel eens een boer in de wei met aandacht een koe melken, zittend op een driepoot krukje? Herken jij een maaltijd die met haast in elkaar is geflanst of eentje die met liefde is gemaakt? Inderdaad, dat smaakt totáál anders! Waar is de liefde voor het vak, de liefde voor elkaar. Als we denken dat onze hobby/passie niet genoeg geld in het laadje brengt, dan zal  blijken dat dat ook zo IS… puur omdat we daar geloof aan hechten. We blijven uit schijnzekerheid in een baan hangen om maar 2x per jaar op vakantie te kunnen blijven gaan en voor de kinderen de nieuwste gadgets te kunnen kopen terwijl die, op dieper niveau, liever ónze aandacht zouden krijgen dan die van Pokemon. Kinderen zijn zich er vaak niet van bewust als ze ouderlijke aandacht moeten ontberen omdat ze niet anders weten en … hoppa, wéér een nieuwe generatie HSP’ers die niet weet waar ze heen moeten met hun gevoeligheden, (relatie)problemen, ADHD problematiek etc. Ze herkennen het vaak niet en zien dan niet in dat o.a. gebrek aan aandacht c.q. liefde in hun jeugd hieraan ten grondslag ligt, want ze hadden (in materiële zin) toch alles wat ze wensten? Ze begrijpen maar niet waarom ze zo moeilijk een relatie in stand kunnen houden, maar hoe lastig is het om liefde te geven als je het zelf niet hebt ontvangen? Ik generaliseer nu misschien want het ligt veel complexer uiteraard, zoals bijv. compensatiegedrag en de oorzaak daarvan, gemaakte keuzes in het verleden etc., maar ik zie dit in de basis toch echt als een heel reëel aspect van de oorzaak. 

Ontdek je passie

Veel hoog sensitieve mensen vragen zich af wat ze überhaupt hier komen doen op aarde, ze voelen zich er vaak niet thuis, zijn soms depressief omdat ze zich anders voelen dan de rest. Ik ben ervan overtuigd dat je gevoelig bent geboren of geworden omdat dit je zielenwens is. Je bent hier om als ziel te kunnen groeien en dat kan alleen als je bereid bent de nodige lessen te leren. Zodra je door hebt dat dat het doel is, dat er echt een hoger plan is speciaal voor jou, dan begrijp je dat je echt met je zelf aan de slag moet en gaan er ook deuren voor je open als je daartoe besluit. Je wilt dan ook niet eens meer anders ook al gaat het soms gepaard met kleine en grote offers. Vanuit je diepste innerlijke wens wil je uiteindelijk weer je authentieke zelf worden en ga je inzien dat je hier bent gekomen om iets moois op de wereld neer te zetten, namelijk jouw unieke talent! Dat nodig is om de wereld om je heen een stukje mooier/gezonder te maken, maar dat kan pas én uitsluitend als JIJ dat eerst bent! Weet daarom dat de keuzes die je soms moet maken niet egoïstisch zijn, wat anderen ook mogen zeggen… Verwacht ook geen begrip en ga niet in discussie; zij weten vaak niet wat jij weet, waar jij (in stilte) aan werkt… en dat kan inderdaad soms best eenzaam voelen..

Als we een baan hebben die eigenlijk niet bij ons past of die we niet leuk vinden, wordt het ook lastig om daarin een specialist te worden. Want dan ben je blij dat het weer 5 uur is en ga je niet met plezier op zoek naar antwoorden op ongestelde vragen, dus blijf je middelmatig qua talentontwikkeling en daarmee je leven meestal ook! Je leven glijdt aan je voorbij als je blijft pamperen, jezelf blijft verdoven met ziekmakende afleiding en blijft ja-knikken terwijl je ‘nee, alsjeblieft niet!’ bedoelt. Je zal zien dat als je dit achter je durft te laten je passie je gaat roepen… eerst misschien aarzelend, maar als je er echt voor gaat dan barst je ineens van de energie en dan komt het geluk naar je toe rollen, écht!

Dat wens ik ook jou toe!

Wat mij meegeholpen heeft in dit proces is door mezelf bij tijd en wijle af te zonderen, in mezelf te keren en toch ook echt door daarnaast CBD olie te gebruiken: het kan helpen om je ontvankelijker te maken voor momenten van zelfinzicht die nodig zijn om bijvoorbeeld je passie te vinden, deze vorm te geven of belangrijke beslissingen te nemen. Ik ben zorgelozer geworden doordat ik beter kan relativeren. Eventuele kritiek van mensen kan ik beter langs mijn schouders af laten glijden omdat ik weet dat ik het beste voor heb met iedereen dus laat ik de problemen bij de mensen die ze maken. De scherpe kantjes verdwijnen van problemen op emotioneel en daarmee, indien überhaupt aanwezig, lichamelijk vlak. Maar ik kan ook beter mensen en situaties doorgronden, betere keuzes maken omdat ik niet zo snel meer afgeleid wordt door bijzaken. Daardoor lukt het mij beter om echt op mijn doel afgaan in plaats van dolend allerlei doodlopende zijwegen in te slaan. In dit proces ben ik mezelf ontzettend tegengekomen en dat was geen limonadefeestje. Maar…een enorme passie voor het leven is terug dankzij de verworven focus! 

HAPPINESS AT LAST!!!

Hier vind je een video van Marian Palsgraaf over HSP.